مدرنیته، راحت طلبی/ امر به معروف به دلیل راحت طلبی به دیگران واگذار می شود

وقتی هوا گرم می شود، با تنظیم درجه دمای کولر اتاق بعد از گذشت چند دقیقه تبدیل به یک یخچال می گردد، اگر دلت هوای برادرت را دارد، با تماس تصویری او را در کنار خود احساس می کنی، یک فنجان چای در کمترین زمان آماده می شود، لباس ها همه به سرعت وارد ماشین لباس شویی شسته می شود، مدرنیته با سرعتی باور نکردنی در حال پیش روی است، با این سرعت از همه ما عبور می کند، اگر تا به حال عبور نکرده باشد.

مدرنیته از یک سو فرهنگی که با خود به همراه می آورد و از سوی دیگر، در پی تربیت غیر مستقیم ما انسان های جهان سومی(به اصطلاح خودشان) بر اساس فرهنگ خود می باشد.  غرب تمام تلاش خود را در ضمن مدرنیته می نماید تا ما را به عقلانیت رایج در غرب  برساند، عقلانیت که غرب امروز بر شاخ آن می چرخد. انسان عقلانی غربی، پدرش را در خانه سالمندان نگهداری می کند چون کم خرج تر است، مهمان دعوت نمی کند، چون هزینه های اضافی در زندگی ممنوع است. این انسان فقط به فکر دنیایی است که در آن زندگی می کند و هیچ تصوری از سرای دیگر ندارد. و هر تلاشی برای سراباقی را نابخردانه می داند.

یکی از کارکرد های غیر مستقیم مدرنیته در ایران، ایجاد روحیه استثمار و راحت طلبی است، این از اموری است که به صورت عادی با نفس آدمی همخوانی دارد. راحت طلبی فقط در زندگی شخصی انسان ها باقی نمی ماند، بلکه گام را فراتر گذاشته و در عرصه دین و احکام شرعی وارد می شود.

امر به معروف و نهی از منکر که از احکام شرعی است، و بر ملکفان واجب است آن را انجام دهند، به دلیل هزینه های احتمالی از سوی مخاطب و جامعه مطرود می گردد.راحت طلبی سبب می شود، این واجب شرعی را به عهده دیگران بگذاریم.  امر به معروف و نهی از منکر یکی از احکام اجتماعی است که مایه حیات و رشد جامعه است، امروز مطرود است. احیانا شخصی به حسب وظیفه دینی، اگر این فریضه الهی را انجام دهد، انگشت اتهام از هر سو او را مورد خطاب قرار می دهد.

حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)در روایتی می فرمایند، زمانی می رسد که منکر معروف می گردد و معروف منکر می گردد، یکی از مصادیق این روایت تبدیل شدن امر به معروف و نهی منکر به یک عمل زشت است. اگر احکام دین و عمل به آن ها از کارهای پسندیده در نزد همگان باشد، امربه معروف و نهی منکر نیز مصداق عمل پسندیده است، اما انجام امربه معروف ونهی از منکر در اذهان عمومی مردم، تبدیل به یک کار ناپسند شده است، علت رسیدن به این مرحله ته نشین شدن اصل راحت طلبی  در وجود انسان ها و بروز و ظهورش در اعمال  و رفتار آن ها می باشد. و اینجاست که معروف منکر و منکر معروف می گردد.

هنگامی که در جامعه فرهنگ شروع به تغییر می نماید، وظیفه یک یک مسلمانان حفظ و حراست از آن می باشد، اما دولت با وجود ارگانی مانند وزارت ارشاد وظیفه فرهنگ سازی و تغییر این ته نشست ها در انسان ها را به عده دارد. این ارگان دولتی به صورت خاص، فرهنگ سازی و مراقبت از فرهنگ عمومی، و به صورت عام مجری اصلی امربه معروف و نهی از منکرمی باشد.

وزارت فرهنگ باتوجه به زمینه هایی که در دست دارد می تواند بسیاری از امور را فرهنگ سازی نماید. سینما، حوزه هنری، دانشگاه ها و موسساتی که وزارت ارشاد کمک های مالی به آن ها می نماید، یکی از هزاران راهی است که این وزارت خانه می تواند از طریق آن ها اهداف خود را تئوریزه نموده و در غالب فرهنگ اسلامی به جامعه تزریق نماید. او باید از زمینه های موجود استفاده نماید و قبح منکر های موجود در فرهنگ عمومی را بزرگ نماید، و به صورت غیر مستقیم مردم را به سمت عمل معروف سوق دهد. و همین طور به خنثی نبودن مدرنیته را در برابر فرهنگ پررنگ نماید. اما متأسفانه این وظیفه مانند بسیاری از وظایف دیگر وزارت ارشاد یا بر دوش دیگر ارگان ها نهاده شده یا روی زمین مانده است.

حامد آزادی – خبرنگار حوزه اجتماعی پایگاه خبری سادس

دسته‌بندی نشده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *